การเล่นว่าวในประเทศไทยมีมาตั้งแต่กรุงสุโขทัย ว่าวที่รู้จักกันมาก ได้แก่ "ว่าวหง่าว" หรือ”ว่าวดุ๋ยดุ่ย” จะใช้ชักขึ้นในพิธี "แคลง" ทุกหนทุกแห่ง เป็นความเชื่อของประชาชนในสมัยนั้นว่าเพื่อเป็นการเรียกลมหรือความโชคดีให้เกิดขึ้น จึงอาจกล่าวได้ว่า "ว่าวหง่าว" เป็นว่าวที่เก่าแก่ที่สุดของไทย

วัดสำโรงมีการเล่นว่าวในงานประเพณีของวัดในช่วงเดือน มีนาคม –เมษายน ของทุกปี คณะครูโรงเรียนวัดสำโรงให้นักเรียนทำว่าวในงานประจำปี เพราะว่าภายในตัวว่าวมีความรู้เข้ากับวิชาการมากมายหลายวิชา และภูมิปัญญาของคนสมัยโบราณ กำลังจะเลือนรางหายไป จึงช่วยกันอนุรักษ์ภูมิปัญญานี้ไว้ให้เยาวชนรุ่นใหม่ๆ ได้ศึกษาค้นคว้า นอกจากนี้สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดนครปฐม เห็นคุณค่าจึงสนับสนุนเรื่องว่าวไทยมาตั้งแต่ พ.ศ. 2540 มาจนถึงปัจจุบัน ได้รับการดูแลจากทางวัดสำโรงและผู้นำในชุมชน